Omdat Lotus willens nillens af en toe ter sprake komt en ook omdat ik denk dat er velen zijn die Lotus hier best kunnen smaken...is het tijd dat ik dit paard eens uit de stal haal.
Het is ook een mooi verhaal over bijna 3 decennia haat/liefde verhouding met een merk van sportautos.
Rewind naar mijn tienerjaren...op mijn schoolkaften schets ik Porsches 911 met gigantisch dikke achterbanden en BMW E30 M3 (de E36 was al uit maar als jonge knaap was ik meer voor het E30 design).
Tot er plots rond 1995 ergens een klein artikeltje staat in Touring Wegenhulp magazine (of all magazines) waar een Brits sportwagentje aangekondigd wordt dat binnen een jaar uitkomt en maximaal rijplezier garandeert voor een prijs van minder dan 1 miljoen Belgische franken. Er staat ook een fotootje bij van een duimnagel groot maar dat was genoeg.
BOEM PATAT ! Verliefd !
Ik kruip dus in mijn pen en schrijf een brief (wie kent er dat nog) naar Lotus HQ in het verre Norfolk waarin ik mijn droom uitspreek ooit een Lotus Elise te hebben - zonder enige hoop te koesteren dat a) ik anwoord ga krijgen en b) dat die droom ooit bewaarheid zou worden.
Tot mijn grote verbazing krijg ik paar weken later (profetisch genoeg?) wel een antwoord en valt een pakket in mijn (ouders hun) bus met daarin een brief persoonlijk aan mij geadresseerd waarin mij vooral wordt aangemaaand mijn droom niet te laten varen en in bijlage te vinden 1 Lotus owners magazine, 1 folder met de verwachte configuratie van de Elise (die nog niet uit was officieel) en 1 poster van een Mustard Yellow Elise met daaronder de slogan IT IS WHY THE OPEN ROAD WAS INVENTED. Die poster hangt heden ten dage nog altijd in wat vroeger mijn kamer was daar in de Waterhoek te Heule.
Onder die poster zwoeg ik jaren op integraal-vergelijkingen, chemische formules en later (als die poster efkes meeverhuist naar mijn kot in Gent) theorieen van Karl Marx en andere verlichte geesten.
Fastforward naar 2004, na 2jaar werken en elke frang pardon euro opzij te zetten sta ik in het - ondertussen ter ziele gegane - Alvan Motors te Drongen, te kijken naar....een Ferrari F40! Daar had ik geen geld voor maar hij stond er dus moest ik er wel naar kijken. Als ik me goed herinner was die te koop voor 100,000 euro, stel u voor dat ik die toen had kunnen kopen. Soit.
Ik was er dus voor een zilvergrijze Lotus Elise type 1 die met 118 000 km en roodleren interieur mijn hart had gestolen en jusit in mijn budget pastte. Ik voelde me als een klein kind in een snoepwinkel...nee in een snoepfabriek in feite.
Met die S1 heb ik overal rondgecrosst van Friesland tot de Provence en zelfs op Spa Franchorchamps. Met 120pk moest je peddelen als een gek om een Clio RS bij te benen maar het plezier dat jer ervoor kreeg was dan ook navenant. Tot op heden vind ik de S1 de mooiere van design trouwens. De ontwerper had goed gekeken naar de Dino 246 in zijn garage.
Fotootje van die S1:
Ettelijke versnellingsbakrevisies, een joint de culasse (aka Head Gasket Failure) en veel geratel later (wist je dat het sleuteltje waarmee je het dak van de S1 moet aanspannen ook past op de bouten die moeten dienen om de bodemplaat tegen te houden van op de weg te vallen?) is die S1 dan naar de overkant van min echtscheiding gegaan.
Gevolg: ik ben plots vrijgezel en zonder sportwagen. Ik begin dus rond te kijken naar gelijk welke sportwagen als het maar zo geen verdomde Lotus is. Verslavend en dodelijk voor je portemonnee en je gemoed...een rush van high-zijn en dan een zwarte put van de zoveelste reparatie...
Ik bekijk en rij met BMW Z3, Porsche Boxter en Cayman, Subaru, Clio RS etc. etc. maar vind niks dat mijn voorkeur wegdraagt. Ik blijf ten allen tijde in een straal van max 5km rond de Lotus garage in Oostende maar op een dag moet ik voor het werk in Antwerpen zijn en passeer stoemelsweg voor de vitrine van FKM. Staat daar een S2 111R in Nightfall Blue met zwarte wielen.
BOEM PATAT ! Weeral verliefd.....
Zo geschiedde dus weer. Deze heb ik nu ondertussen al bijna 10 jaar en maakt ondertussen deel uit van mijn jaarlijkse hoogtepunt i.e. de pelgrimstocht naar de Moesel/Eifel en Noord-Luxemburg.
Hij is toch wel marginaal betrouwbaarder gebleken alhoewel ik heel lang met een gasklep en recentelijk met de kabelboom gesukkeld heb. Hij is vooral stukken sneller en rijdt zo mogelijk nog beter.
Paar jar geleden had ik er voor de leute 2 grijze strepen op gehangen die gingen tijdelijk zijn maar gaan er voorlopig niet af.
Paar specs:
2005 Lotus Elise 111R
Nog altijd minder dan 70 000km op de teller.
- Ohlin regelbare vering
- Momo afneembaar stuur
- SR versnellingsbak
- Komotec chip (brengt de VTEC 1000 tpm vroeger)
- Larini Clubsport uitlaat (als een eskader F16s die over je vliegt)
- Digitale dash
Paar fotos.
Binnenin.
Voor de strepen
Na de strepen
Om het samen te vatten: het is echt wel een haat/liefde verhouding maar gelukkig onthou je altijd de liefdevolle momenten het best. Er scheelt altijd wel iets aan (toch die van mij) maar op de juiste weg, op het juiste moment moet je al met veel duurder speelgoed komen aan zetten om eenzelfde sensatie te hebben.
Ieder jaar zeg ik "ik doe die weg voor iets praktischer en betrouwbaarder...maar eerst nog 1 laatste trip...." en dan komt het er niet meer van.
Dus voor diegene die nog nooit een lijn Lotus gesnoven hebben, zou ik zeggen: blijf er van weg. Voor diegene die een Lotus hebben/gehad hebben zou ik zeggen: kom we versmoren onze miserie met een Cubaanse sigaar, een fles XO cognac en een luxe-hoer en dan gaan we nog een ritje maken...als dat bakje van het alarm tenminste niet weigert de deuren te ontgrendelen (potver t is nie waar !!).
